Storytelling en klimaatverandering: hoe kom je van de bank?

De Amerikaanse Storyteller Judith Black vond zichzelf – geconfronteerd met de spookbeelden van verwoestijning, extreem weer, overstromingen, smelten van de ijskappen en de methaan die nu nog in de permafrost zit – terug onder een dekentje op de bank. Daar is ze al een tijd onderuit. Daar hebben verhalen alles mee te maken.

Judith Black wordt gedreven door verhalen.
Net zoals iedereen. In haar Talk pakt Judith Black een serieus onderwerp bij de kop: opwarming van de aarde.
Een vraag van haar schoondochter heeft haar van haar bank overeind laten komen. Lees verder Storytelling en klimaatverandering: hoe kom je van de bank?

Waterpokken

“Als ze zijn ingedroogd, mag je zoon weer naar school”.

Aha. Op mijn lijstje van vandaag stond het schoonmaken van mijn hele huis en het schrijven van vier teksten. Verder vouwen en strijken. Wat belletjes en het doorlezen van een door mijn collega gemaakte cursus.

Op mijn bank zit nu een jongetje met waterpokken over zijn hele lijf. Vanaf vrijdag al, maar er is nu verder geen spoortje ziek te bekennen. Lees verder Waterpokken

Klimaatverandering: uitdaging voor storytellers

Hoe bereik je mensen met het onderwerp klimaatverandering? Wat maakt dat mensen er niet alleen over na denken maar ook in actie komen om de CO2-uitstoot naar beneden te brengen?

Dit zijn vragen waar niemand het complete antwoord op heeft. Waarvan beantwoording wel belangrijk is als we écht de opwarming binnen die 2 graden celcius (eigenlijk is 1,5 de max) willen houden. Anders wordt Parijs een wassen neus en zitten onze kinderen op de blaren.

De komende periode neem ik op verhaalkracht Storytelling rond klimaatverandering onder de loep. Lees verder Klimaatverandering: uitdaging voor storytellers

Emo

Je weet dat je een pubermeisje in huis hebt als je haar overal en nergens aantreft met filmpjes van haar favoriete zanger. En dan dezelfde filmpjes keer en keer opnieuw.

Zo is er de lijkbleke operazanger met een voorliefde voor minecraft. Lees verder Emo

Hoosbui

“Met de auto?”

Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik manlief aan. Wil hij echt met de auto naar de ouderavond, twee straten verder?

Na een lange strenge blik van mijn kant stapt hij sputterend op de fiets. Hij denkt dat het zo gaat hozen. Ik denk van niet. Lees verder Hoosbui

Tranen

Met onze oudste twee kijk ik de Voice.

Vóór het laatste deel (wie o wie mag toch mee uit de Danger Zone) zit nog een mooi groot blok reclame.

Eerst zitten we wat te rekenen. Wat zouden ze verdienen met die ruim 200.000 stemmers? We zijn onder de indruk: veel.

Dan hakt de laatste reclame er in. De dierenbescherming heeft blijkbaar (veel) advertentietijd gekregen en neemt ruim de tijd om te laten zien op welke manieren dieren mishandeld worden. Foto’s komen voorbij van dode dieren, bloedende honden, en nog veel, veel meer. Lees verder Tranen

Te groot

“Mam, volgens mij word ik te groot”

We gaan een behoorlijk stuk fietsen. Mijn vijfjarige heb ik achterop, in het fietszitje.

Zucht, hij heeft gelijk. Zijn knieën prikken in mijn benen. Zijn voeten zitten in de weg.

Na tien jaar moet het zitje er af. Geen kleuters meer achterop. Lees verder Te groot

Ondraaglijk

Barbecuen gaan we. Het is een zinderend hete, windstille zomerdag.

Voor we van start gaan, heb ik tijd voor de tuin.

Mijn oog valt op mijn brandnetelgier, die twee weken heeft staan rotten in de hoek van de tuin. Een zelfgemaakt brouwsel dat je verdund bij je planten moet gieten. De gier is klaar. Want de stank is ondraaglijk.

Zal ik? Lees verder Ondraaglijk