Reizen met Kairos

Voor mij is onze autoreis naar ons vakantieadres in Oostenrijk geen lange zit maar een beleving. 2 x 2 hele dagen de blik op oneindig, met het gevoel uit de tijd te stappen. Een soort gedwongen in het nu zijn. Er is niets te plannen of af te werken, je kunt nergens heen.

En juist tijdens zo’n reis valt bij mij altijd van alles op zijn plek. Alsof je onbewuste het nodig heeft om uit het ritme van alledag te stappen. En zowel richting Oostenrijk als, andere jaren, richting Italië komt daarbij het besef van het vergankelijke en de toevalligheid van mijn aanwezigheid in deze tijd. Hoe verder je komt, hoe vaker je een al dan niet afgebrokkeld kasteel van lang vervlogen tijden ziet, ooit bevolkt door mensen als wij, nu reeds lang vergaan tot op zijn hoogst een herinnering. 2 x 2  dagen de tijd om de balans op te maken en nieuwe ideeën aan elkaar te knopen, die je vervolgens bij de kop kunt pakken in het komende jaar.

Tussen de heen- en de terugreis zaten drie stralende zomerweken aan de Ossiacherzee. Zon, zee, strand en – gelukkig eenmalig – hagelstenen zo groot als een flinke bonk. Direct na de terugreis kreeg ik een boek in handen van Joke J. Hermsen, “Kairos”.

Kairos is een Griekse god, de god van de mogelijkheid en de kans. Een soort tegenhanger van de andere Griekse god van de tijd, “Chronos”. Chronos heeft te maken met de lineaire tijd, met orde, structuur en eeuwige herhaling van het zelfde. Kairos is hier een soort ontsnapping van, een tijdelijke onderbreking van de tijd. Met aandacht, rust en wikken en wegen kan een Kairotisch ogenblik gecreëerd worden, een ogenblik waarin de juiste kans of gelegenheid aan je geopenbaard kan worden, die je vervolgens kunt grijpen en benutten. Waarbij ook wordt opgemerkt dat in onze tijd Chronos behoorlijk dominant geworden is. Wie leeft er niet met de klok, planningen en doelen?

Voor mij was een rit van 2 dagen in de auto nodig is om een Kairotisch momentje te laten ontstaan. Een “Eureka” moment of een gevoel van “flow”. Maar nu Kairos weer een aantal dagen met mij mee gereisd heeft, heb ik besloten hem te vragen wat vaker bij me langs te komen. Onderbreek ik de routine van de dagelijkse beslommeringen (die er is, met drie kinderen) met aandacht, rust, wikken en wegen. Om openbaringen en kansen te oogsten. Die daarna met behulp van Chronos kunnen worden gerealiseerd. Want zo werkt het natuurlijk wel.

Het boek “Kairos” raakt ook aan Storytelling. Een post hierover volgt.