Op Facebook kwam ik een fascinerend filmpje tegen, dat genoeg in zich heeft voor een Storytelling blog. Het is een gedicht, “Hold your own”, voorgedragen door Kate Tempest voor een enorm publiek op het Glastonbury Festival.
Het gedicht raakt meerdere fases uit de Storytelling journey
Ik hou het kort, kijk vooral naar het filmpje.
De proloog
Het gedicht gaat over de manier waarop velen van ons in het leven staan. Het moment waarop je je leven nog leeft zoals het is maar waarin je voelt dat het avontuur al op de loer ligt om te beginnen.
De oproep
Vaak gaan we op weg vanuit onze proloog na een oproep: een deel van het publiek van het festival ervaart het gedicht ook als oproep en gaat deels ook onderweg, om op een andere manier in het leven te staan.
Elixer
Voor je er toe komt een boodschap als deze in een gedicht te vatten en uit te dragen aan de gemeenschap waar je in hoort, heb je zelf meestal een aardige reis achter de rug. Het gedicht en de hele boodschap maken mij wel benieuwd naar de pieken en dalen die Kate Tempest heeft meegemaakt voor ze kwam tot het Elixer dat ze in het gedicht heeft gevat. Meer over Kate Tempest.
En even los van de reis
Je bent een ongelooflijke verhalenverteller als je van het voordragen van je gedicht zo’n krachtige performance maakt.
Hoeveel inhoud, hoeveel power moet jij en moet jouw tekst hebben om zo’n mensenmassa naar je te laten luisteren. Het is meer dan de kracht van het woord. Geweldige video! Kende haar niet maar daar komt verandering in.
Mooi he :0)