Omdat ik weet dat een verhaal beter blijft hangen dan een droog feit, vertel ik mijn oudste twee wel eens een verhaal.
Bijvoorbeeld over tanden:
Poetsen moet je elke dag. Als je dat niet doet, worden je tanden zwart en gaan ze los zitten. Vervolgens vallen ze er uit. Heel naar. Heel pijnlijk. En daar heb ik dan voorbeelden bij.
Soort verkorte variant op Marietje van Dalen van Annie M.G. Schmidt. Die ik ook wel eens aanhaal. Eindigen met je benen als wortels in de grond, omdat je je niet wil wassen! Die doet het ook goed.
Vandaag had mijn jongste van 4 een nieuwtje voor me. Hij was niet meer van plan om zijn tanden te poetsen.
Hij had er ook een bedoeling mee.
Zijn broer en zus hadden allebei hun tanden al gewisseld. En hij nog geen één. Heel verontrustend.
Dus hij poetste niet meer. Vielen die van hem er ook eindelijk uit.
Fantastisch. En heel herkenbaar.
Tja, logisch is het wel…