We fietsen in het donker. Mijn jongste zit achterop.
In veel huizen staan al kerstbomen. Hij bekijkt ze.
“Kijk, daar staat er één!”
“Dat is een mooie rode. Weet je, mama houdt van zilveren kerstballen. Wat vind jij mooi?”
Geen moment van twijfel. “Blauwe en rode!”
“Waarom?”
“Blauwe van verdriet en rode van woede. Dat vind ik mooi”
Jemig. We hebben dit weekend Inside out gekeken. De nieuwe tekenfilm waarbij je een kijkje in het hoofd krijgt van een 11-jarig meisje. En elke emotie heeft een karakter en een kleur. En blijkbaar hebben de kleuren van de emoties meteen een plekje gekregen in zijn wereld.
’s Avonds neem ik de proef op de som met mijn middelste. De emoties met de juiste kleuren rollen er zo uit.
Inside out is vast een veelbekeken film de komende jaren. Een raar idee maar.. zou het zo kunnen zijn dat over twintig jaar al onze jong volwassenen denken dat rood bij woede hoort, blauw bij verdriet, paars bij angst?