Er is iets raars aan de hand in mijn huis. Het is eigenlijk een beetje verontrustend.
Boven, op zolder, heb ik 50 halve paren sokken liggen, die wachten op hun wederhelft.
Kleine sokken, grote sokken, alle kleuren en patronen.
Op de één of andere manier komen die sokken niet meer uit mijn wasmachine. Of misschien gaan ze er wel nooit in. Op de kinderkamers liggen ze niet, ook niet in verkleedkisten of speelgoedbakken.
De kinderen komen ook nooit met één sok thuis.
Nu probeer ik al zo lang ik een gezin heb, een goed georganiseerd huishouden in stand te houden. Met wisselend succes. Die sokken zijn een overduidelijke smet op mijn blazoen. En ik zweer, dat ik ze gisteren ook zachtjes hoorde lachen toen ik nog een sok legde bij de groeiende stapel.
50 sokken, gewoon foetsie.