Vanavond wordt het Junglebook voor de jongste.
Voorlezen gebeurt elke avond. Geen ontkomen aan. Ook al is bij mij het schoolgriepje langs en mijn stem een stuk lager dan normaal. Gelukkig hoor ik dat zelf niet omdat mijn oren vacuüm getrokken zijn.
We liggen knus hoofd naast hoofd. Aansteken kan niet want dat heeft hij met mij gedaan.
“Shere Khan heeft zich verstopt achter het struikgewas”, lees ik voor. En ga dan zo spannend mogelijk verder met de rest van het verhaal. Over vechten en Mowgli met zijn tak met vuur, die hij heel slim aan de staart van de mensenetende tijger bindt. Halverwege een zin valt hij me in de rede.
“Maar waarom zijn ze gewassen?”
Ik snap hem niet. “Hoe bedoel je?”
“Je zei toch dat de struiken gewassen zijn?”
Aha. Struikgewas.