Emo

Je weet dat je een pubermeisje in huis hebt als je haar overal en nergens aantreft met filmpjes van haar favoriete zanger. En dan dezelfde filmpjes keer en keer opnieuw.

Zo is er de lijkbleke operazanger met een voorliefde voor minecraft. Die maakt filmpjes van beide activiteiten en dat hij zo wit is komt waarschijnlijk omdat hij zijn beeldscherm nooit verlaat.

Of de man met hakken, stemmig gekleed in zwart en lang stijl haar tot op zijn billen, die – al dan niet a capella – de sterren van de hemel zingt. Soms met en soms zonder vleugels.

“Het zijn emo’s” werd mij verteld. Dat betekent – als ik het goed begrijp – dat je je door emoties overmand heel vaak alleen opsluit.

Het is tijd om te eten. Als ze binnenstapt zie ik waar ze net mee bezig is geweest. Haar haar is stijl naar beneden gekamd, haar lippen zijn zwart en rond haar ogen zitten zwarte vegen die een koala beertje niet zouden misstaan. Haar broer kijkt haar verbijsterd aan.

“Hoi schat, ga lekker zitten”

“Mooi hè” vraagt ze nog.

“Heel mooi. Nu, eet smakelijk allemaal!”