“Waar komen baby’s eigenlijk uit?”
Mijn vierjarige zat heel stil op de achterbank. Nu weet ik waar hij aan dacht.
We hebben een nieuw neefje. Tante had een dikke buik. Rara hoe kan dat. Lees verder Huup huup… barbababy
“Waar komen baby’s eigenlijk uit?”
Mijn vierjarige zat heel stil op de achterbank. Nu weet ik waar hij aan dacht.
We hebben een nieuw neefje. Tante had een dikke buik. Rara hoe kan dat. Lees verder Huup huup… barbababy
Diep in het bos, lui uitgestrekt op een dikke boomstam, ligt een enorme leeuw te soezen in het zonnetje. Tot een ogenblik geleden dan, want het geluid van zacht knappende twijgjes liet hem één oog openen. Vlak voor hem, midden in een open plek tussen de bomen, is een zwart dof vogeltje geland.
Het beestje doet zo te zien pogingen om te fluiten. Hij schraapt zijn keel, maakt aanstalten om te gaan zingen en… niets. Niet één keer, vele keren. Totdat, uiteindelijk, één langzame traan uit zijn ooghoek over zijn knalrode snavel op de grond valt. Lees verder Brullen en zingen
Met mijn dochter heb ik een uur in de clinch gelegen over haar huiswerk. En dan neem ik een slecht besluit. Twee, eigenlijk.
1. Vanavond geen groente maar pizza.
2. Daarvoor stap ik dit keer in de auto! Ook al passen pizza’s prima in mijn fietsmand. Lees verder Pizza op het foute moment
We fietsen in het donker. Mijn jongste zit achterop.
In veel huizen staan al kerstbomen. Hij bekijkt ze.
“Kijk, daar staat er één!” Lees verder Rode en blauwe kerstballen
Mijn mannen gaan slapen.
Dat betekent dat alle deuren open gaan en dat de jongste en de middelste een aanloop nemen vanuit de verste kamer. Naar mijn slaapkamer. Om te landen op paps.
Dat gaat er niet zacht aan toe. Lees verder Mama is van het knuffelen
Tot grote verontrusting van manlief kan ik me erg druk maken om de wereld.
Dat de beelden op Facebook met absolute 18+ beelden voorbij komen past ook niet bij “always look at the bright side of life”. Bommen op Syrie. Op Irak. Bootvluchtelingen en menselijk lijden aan de grens van Europa. Met kampen. En ook ín Europa. Mensen in de modder en kou in Calais en Duinkerken (nu ongeveer 7000 mensen, waaronder ook vrouwen en kinderen). Wat mijn hart echt breekt zijn de kinderen.
Voor de vrouwen die dezelfde pijn voelen. En niet weten hoe ze hun ogen kunnen sluiten en ook niet wat ze kunnen doen.
Ingesloten vinden jullie een prachtige opname van een interview van Oprah Winfrey met Marianne Williamson. Over de rol van vrouwen in hun eigen huis. En ook in de wereld. Lees verder Oprah Winfrey interviewt Marianne Williamson: “Be the change”.
’s Middags sta ik op het schoolplein. Zo lief. Zo’n vierjarige krullenbol die naar buiten stormt en hop! in je armen rent.
Maar dat doet hij niet. Lees verder Hallo, ik ben hier!
In 2009 heeft Elizabeth Gilbert – schrijfster van Eten, bidden, beminnen – een mooie TED-talk gehouden over creativiteit. Over het verschil tussen het zijn en het hebben van een genie. En hoe dit je leven kan redden.
In 2014 is daar nog een korte achteraan gekomen, die heel mooi weergeeft hoe je jezelf er (opnieuw) toe kunt zetten om – in haar geval – te schrijven.
Eigenlijk heel simpel. Lees verder Doe waar je van houdt
De kinderen zingen, allemaal. 4 of 13 maakt niet uit, het vooruitzicht is goed genoeg.
Manlief pakt me bij mijn bovenarmen en kijkt me diep in mijn ogen. Lees verder De achterdeur, hè!!
Mijn tienjarige en ikzelf zitten op de fiets. Richting school. Op woensdagochtend hebben we een kwartier te fietsen, samen.
En hij kan fietsen en denken tegelijk. Op dat kleine stukje word ik bekogeld met vragen: Lees verder Meer vragen dan antwoorden