We fietsen in het donker. Mijn jongste zit achterop.
In veel huizen staan al kerstbomen. Hij bekijkt ze.
“Kijk, daar staat er één!” Lees verder Rode en blauwe kerstballen
We fietsen in het donker. Mijn jongste zit achterop.
In veel huizen staan al kerstbomen. Hij bekijkt ze.
“Kijk, daar staat er één!” Lees verder Rode en blauwe kerstballen
Tot grote verontrusting van manlief kan ik me erg druk maken om de wereld.
Dat de beelden op Facebook met absolute 18+ beelden voorbij komen past ook niet bij “always look at the bright side of life”. Bommen op Syrie. Op Irak. Bootvluchtelingen en menselijk lijden aan de grens van Europa. Met kampen. En ook ín Europa. Mensen in de modder en kou in Calais en Duinkerken (nu ongeveer 7000 mensen, waaronder ook vrouwen en kinderen). Wat mijn hart echt breekt zijn de kinderen.
Voor de vrouwen die dezelfde pijn voelen. En niet weten hoe ze hun ogen kunnen sluiten en ook niet wat ze kunnen doen.
Ingesloten vinden jullie een prachtige opname van een interview van Oprah Winfrey met Marianne Williamson. Over de rol van vrouwen in hun eigen huis. En ook in de wereld. Lees verder Oprah Winfrey interviewt Marianne Williamson: “Be the change”.
In 2009 heeft Elizabeth Gilbert – schrijfster van Eten, bidden, beminnen – een mooie TED-talk gehouden over creativiteit. Over het verschil tussen het zijn en het hebben van een genie. En hoe dit je leven kan redden.
In 2014 is daar nog een korte achteraan gekomen, die heel mooi weergeeft hoe je jezelf er (opnieuw) toe kunt zetten om – in haar geval – te schrijven.
Eigenlijk heel simpel. Lees verder Doe waar je van houdt
In dit blog bewaar ik ook gevonden schatten op het internet. En één die daar niet bij mag ontbreken is “If I should have a daughter” van Sarah Kay.
Sarah Kay is dichteres. En doet aan gesproken woordpoëzie.
Op haar 14e is ze al begonnen met dichten op het podium in de beroemde Bowery Poetry Club in Manhattan, New York. Lees verder “If I should have a daughter” van Sarah Kay.
Vorige maand schreef ik: in november schrijf ik 50.000 woorden van mijn boek. Het is nu 6 november. En het zijn er pas 4.123. In dit tempo ben ik half januari pas klaar.
Het probleem is dat ik geen hoek om kan slaan zonder dat ik word geconfronteerd met stervende mensen aan de grens van Europa. Lees verder We schrijven nú een zwarte bladzijde
Toen ik 19 was, 20 jaar geleden (echt? OMG), was “duurzame ontwikkeling” een hot topic.
Voor een mondeling moest ik de volgende tongbreker uit mijn hoofd leren: Lees verder Gedicht voor haar dochter
En daar sta ik weer met mijn mond vol tanden. Het is een buzz-woord waar je alle kanten mee op kunt. Dus waar begin je?
Ik ben er uit. Hier mijn – korte – antwoord op de vraag: waarom zit ik zo op dat Storytelling? Lees verder Waarom Storytelling, Wiets?
En grote mensen vaak niet meer.
Dat fascineert me, merk ik. Creëren, spelen, follow your bliss, doen waar je goed in bent. Bij kinderen gaat dit vanzelf. En waarom bij ons volwassenen vaak niet meer?
Follow your bliss is de laatste tijd bij mij een terugkomend thema.
Niet dat ik er altijd goed in ben geweest. Lees verder Kinderen spelen en creëren de hele dag
Klein zinnetje, met een lach door de telefoon getoeterd. Lang nadat we hebben opgehangen, zingt “te vroeg pieken” nog door mijn hoofd.
Want als je kijkt naar de reis van de held, overkomt het velen dat je avontuur aan je deur klopt. Je reageert alleen niet altijd. Lees verder Misschien heb je te vroeg gepiekt
Dit zinnetje spookt door mijn hoofd. Het is uitgesproken, met volle overtuiging en ook: alsof het logisch is.
Dat spookt dus door mijn hoofd. Want waarom is dat logisch? En: wat ben je dan nu in godsnaam aan het doen? Lees verder “Met een miljoen zou ik alles anders doen”