De terroristische aanslagen in Parijs zijn nu bijna een week geleden. Dat velen meeleefden met de slachtoffers, hun familie en vrienden, dat was duidelijk. Veel mensen plaatsten daarom de Franse vlag door hun Facebook foto.
Gelijkertijd was er ook verdriet, juist dóór die foto. Lees verder Meeleven met Parijs. En..
Vorige maand schreef ik: in november schrijf ik 50.000 woorden van mijn boek. Het is nu 6 november. En het zijn er pas 4.123. In dit tempo ben ik half januari pas klaar.
Het probleem is dat ik geen hoek om kan slaan zonder dat ik word geconfronteerd met stervende mensen aan de grens van Europa. Lees verder We schrijven nú een zwarte bladzijde
Een kopje koffie is altijd lekker. Daarom zit ze nu dan ook in het koffiebarretje. Met uitzicht op een groepje kantoormensen met glimmend gepoetste schoenen.
In hun midden zit één meisje met van die goedgelovige oogjes. Naast haar een stevig middelpunt van het gesprek. Het meisje kijkt hem verbaasd aan.
“Bedoel je dat die vluchtelingen elke negen dagen naar een andere gymzaal moeten?” Lees verder Grapje
Toen ik 19 was, 20 jaar geleden (echt? OMG), was “duurzame ontwikkeling” een hot topic.
Voor een mondeling moest ik de volgende tongbreker uit mijn hoofd leren: Lees verder Gedicht voor haar dochter
Jaren geleden volgde ik een cursus waarin de trainer de volgende stelling neerlegde:
“Je kunt alleen iets veranderen aan wat binnen je cirkel van invloed ligt. En alles wat alléén binnen je cirkel van betrokkenheid ligt, kost je energie en heb je geen invloed op. Als je slim bent stop je daar geen energie in. Zo lees ik ook geen krant. En kijk ik geen nieuws” Lees verder Liever geen nieuws
Afgelopen zaterdag stonden er twee interviews in De Telegraaf die ik met plezier gelezen heb. Eén met Isabel Allende, één van mijn favoriete schrijfsters. Eén met John Grisham. Wie kent hem niet.
Beiden spraken over de positie van en leiderschap door vrouwen. Lees verder Vrouwelijk leiderschap?
Cupido is een beetje opgewonden. Eíndelijk is hij door naar het volgende level!
Duizenden jaren heeft hij met zijn pijl en boog stelletje na stelletje aan de vrijerij gekregen. Wat een klus! Lees verder Cupido is klaar voor het grote werk
En daar sta ik weer met mijn mond vol tanden. Het is een buzz-woord waar je alle kanten mee op kunt. Dus waar begin je?
Ik ben er uit. Hier mijn – korte – antwoord op de vraag: waarom zit ik zo op dat Storytelling? Lees verder Waarom Storytelling, Wiets?
Soms duurt het even voor ik denk: “Héé, dat was eigenlijk een gek gesprek”.
En dat ik dan ook nog denk “en ik deed nét zo gek”.
Het kwam eigenlijk doordat iemand, wat besmuikt, in een gesprek met wat mensen zei: “Eigenlijk, hè, is de reden waarom ik doe wat ik doe, dat ik wereldvrede wil”.
En wij barstten uit in een smakelijk lachsalvo. Lees verder Whoehaha, wereldvrede
Op Facebook kwam ik een fascinerend filmpje tegen, dat genoeg in zich heeft voor een Storytelling blog. Het is een gedicht, “Hold your own”, voorgedragen door Kate Tempest voor een enorm publiek op het Glastonbury Festival.
Het gedicht raakt meerdere fases uit de Storytelling journey
Ik hou het kort, kijk vooral naar het filmpje. Lees verder Hold your own
